April 14, 4:30 PM. Nasa ilalim kami ng puno nakaupo ng mga Auntie at Uncle ko ng hinatid ng pinsan kong si Itang ang isa kong batang pinsan na si Yanang (Alyana). Nagulat kaming lahat sa nakita naming hitsura ng bata, maiiyak ka sa awa at halos di ka makapaniwala kasi wala pang isang oras mula nung huli naming makita na ang sigla niya at nakikipaglaro pa sa iba niyang mga pinsan pero nung idating siya sa amin ay nakangiwi na ang bibig niya sa left side, tumutulo ang laway at nakatingin lang sa iisang direksiyon ang kaniyang mga mata. Shocked kaming lahat at hindi namin siya makausap. Hindi namin alam ang aming gagawin kung itatakbo ba namin agad sa ospital pero may nagsabi na malamang nabati daw ito ng multo. Hindi na kami nagdalawang-isip ng Nanay ko, binuhat ko siya sa tricycle at pinunta sa isang faith healer sa Sobol. Kahit inaatake na ako ng nerbiyos kapag mahal mo sa buhay ang nakataya hindi ko na iniisip ang sarili ko. Habang nasa daan kami, wala pa ring pagbabago ang kaniyang hitsura, napansin naming lalo pa itong lumala kasi ang kaniyang mga kamay na nakakuyom ay naninigas na pati ang kaniyang mga paa. Hindi ko alam kung saan ako kumuha ng lakas ng loob pero nilakasan ko ang loob ko at kinakausap namin ang bata. Nung nakarating kami sa bahay ng albularyo, hindi ko alam kung bakit halos hindi ko na mabuhat at maibaba ng tricycle ang pinsan ko samantalang lagi ko naman siyang binubuhat kapag kunukulit ko silang magpipinsan. Nagpapatulong na ako sa Nanay ko kasi para na akong bumubuhat ng isang matanda sa bigat ng pinsan kong 5-years old. Sa sobrang nerbiyos ko ay hindi ko alam kung paano ko siya nabuhat at naitakbo ko pa sa bahay ng albularyo. Pagkagulat ang reaksiyon ng lahat ng dinatnan namin doon at ng dasalan siya ay bigla siyang nagsuka ng nagsuka. Napakarami ng kaniyang sinuka. Inilabas namin sa bahay at kinandong ng Nanay ko habang tinitignan siya nung albularyo ng napansin naming nangingitim na ang mga bibig ng bata na parang wala ng buhay kaya't nagdesisyon kaming itakbo siya agad sa ospital. Mga ilang minuto lang mula ng umalis kami sa bahay nung albularyo ay nagmulat ng kaniyang mga mata ang bata at parang okay na siya kaya di pa kami nakararating sa ospital ay nagdesisyon na kaming iuwi namin siya. Ang hirap nung sitwasyon na hindi mo alam kung ano ang gagawin mo at kung paano ka magdedesisyon sapagkat wala ang kaniyang mga magulang. Kitang-kita namin na guminhawa na ang kaniyang pakiramdam habang pauwi kami ng bahay. At nang makarating na kami sa amin natural marami ang nakikibalita pero wala pang halos isang minuto ay nangitim na naman ang kaniyang mga bibig kung kaya't itinakbo agad namin siya sa ospital. Natatakot lang kami kasi ang sabi ng mga nanggagamot ng mga binati ng multo o ng kung anong elemento, once na tinurukan mo ang pasyente ng gamot o kahit na ano mula sa ospital ay hindi mo na siya maibabalik sa dati o worse ay makukuha na siya ng kung anumang elemento. Habang nasa ospital kami unti-unti ng guminhawa ang pakiramdam nung bata at umiyak siya.
ANO ANG NANGYARI?
Nang mahimasmasan na ang bata ay tinanong ko siya kung meron bang masakit sa katawan niya. Sabi niya wala daw. Tinanong ko kung ano ang nakita niya. Ayon sa mga kalaro niya, naglalaro daw sila ng taguan kasama ang iba pang mga bata nang makita na lang nila na nakatayo siya at ganun na nga ang hitsura niya. Ang sabi sa akin ni Yanang ay may nakita daw siyang matandang lalaki na nakabitin. Doon na nabuo sa isip ko kung ano talaga ang nangyari sa bata. Habang tuliro kami sa kung anong gagawin sa bata kanina ay nag-text na pala ang Mama niya sa isa niyang kaibigan at pinatawas na ito. Ayon sa nagtawas, nabati talaga ito ng multo kung kaya ganun ang nangyari sa pinsan ko.
SINO IYONG MATANDANG NAKABITIN?
Ayon sa kuwento ng mga lola ko, yung neighborhood namin dati ay hindi pa ganun ka-populated. Around 50's daw nung may isang matandang binata na nagbigti doon sa isang bayabas malapit sa likod namin na nagngangalang Quintin (SLN). Ayon pa sa kanila, nagbigti nga kaya hanggang ngayon ay hindi pa rin na-bless ang kaniyang kaluluwa. Inisip namin ang nangyari sa bata, nakangiwi ang kaniyang bibig, tumutulo ang kaniyang laway at halos nakatirik ang kaniyang mga mata. Naninigas ang kaniyang mga kamay na nakakuyom, nakaihi pa sa kaniyang shorts at halos hindi ko mabuhat sa sobrang bigat nung ibaba ko siya sa tricycle. Ayon sa nagtawas sa kaniya, ang nangyari sa bata ay halos ganun ang hitsura nung matandang lalaki na nakita niya noong nagbigti ito. Pumasok daw sa katawan nung bata ang matanda kung kaya halos hindi ko ito mabuhat sa sobrang bigat. Mabuti na lang at may mga taong tumulong sa amin at napawi lahat ng bigat sa dibdib namin nung iuwi namin siya at hindi na i-confine at patakbo niyang sinalubong ng yakap ang lola namin nung nakarating kami sa aming bahay tatlong oras buhat nung magsimula ang lahat. Mamayang 12 ng tanghali ay mag-aalay kami at ipagdarasal ang kaluluwa nung matanda para na rin sa kaniyang ikatatahimik. Walang mawawala kung gagawin ang lahat ng ito sapagkat hindi mo talaga maipaliwanag ang mga bagay na imposibleng mangyari hangga't hindi mo ito naranasan. Paulit-ulit mang bumabalik yung nararamdaman ko na parang trauma pero naalis ito kapag nakikita ko ang aking mga pinsan at pamangkin na masaya nang naglalaro.
Huwebes, Abril 14, 2011
Lunes, Abril 11, 2011
HOW NOT TO FALL INLOVE daw?
Lahat naman siguro tayo ay naranasan nang umibig. Iyong tipong paggising mo sa umaga ay siya na kaagad ang nasa isip. Iyong kapag kumakain ka ng isda ay mukha niya ang nakikita mo sa ulo ng isda. Lahat ng taong di mo kilala na nakikita mo ay pakiramdam mo siya iyon. Naiinis ka kapag hindi agad siya nagrereply sa mga text message mo. Puwes kung hindi mo pa naranasang ma-inlove at hindi mo pa na-experience ang lahat ng ito, hindi ito para sa iyo. Pero sige na nga basahin mo na rin para just in case ma-inlove ka sa maling tao pagdating ng panahon ay may maging reference ka.
Madali lang ma-inlove pero ang mahirap na part ay ma-fall-out-of-love. Totoo nga ang kasabihan na love is blind kahit most of the time ay kinokontra ito ng mga pilosopo sa pangunguna ko. Kapag na-inlove ka ng bongga given na iyong nao-overlook mo iyong mga konting difference ng taong iyon. Iyong tipong carry lang kasi nobody's perfect naman eh. Iyong tipong napapalagpas mo ang mga kapintasan niya pero huwag ka, kapag sa ibang tao mo ito nakita ay yuckness! Big deal ito sa'yo. Inaamin ko hindi ako perpekto pero madali akong maturn-off sa mga guys na may "P" & "F" at "B" & "V" defect. Well, hindi naman sa nanlalait ako kasi minsan kapag sinasaniban ako ay ganun din naman ako at mas malala pa.
Naaalala ko pa may crush ako noon at nung nakausap ko siya tinanong ko kung ilan silang nakatira sa bahay nila (full-of-sense question.) Ang sagot niya, "Ang kasama ko lang sa bahay namin ay ang motherS ko at PaderS ko." O 'di ba hindi naman masyadong ma-plural ang kaniyang pananalita? Meron pang isa, mapormang lalaki, guwapo at talagang heartrob. Minsang namasyal kami at gustong magpahinga ang sabi niya, "Jez diyan mo na lang sa tabi i-Fark iyang motor." O 'di ba para lang siyang si Sandara Fark? Siyempre hindi na naulit iyon at baka kung saan pa kaming Fark pulutin. At ito ang pinakabongga sa lahat, may ka-text akong taga-Calaocan (barangay ito sa amin at hindi iyong city sa Manila Zoo, obvious ba sa spelling). Nagkikita naman kami paminsan-minsan at siya din pala si Ambitious Carabao na gustong magsuot ng FUBU sa Farmville. Friends lang kami kasi may jowa siyang DOG (Dirty Old Gay, o may naimbento akong acronym), sa text lang ako nakikipaglandian sa kaniya though may HD ako (Hidden Desire) pero hanggang dun lang iyon at wala akong balak na ahasin siya kay DOG. So isang gabi katext ko siya at ito iyong takbo ng aming textan.
AKO: So kayo pa ba ni DOG?
FUBU: Oo
AKO: Friends lang naman tayo di ba?
FUBU: Oo naman walang problema basta DON'T TOLD TO HIM HA?
Hay dun biglang naglaho ang aking pantasya sa kaniya. Kung maririnig lang niya ang tawanan namin ng BFF kong si Haia noon malamang isinumpa na niya kami. Whatta golden message!
In a serious topic naman tayo, totoong madaling ma-inlove kasi wala namang bayad eh, ang mahirap ay ang maintenance ng relasyon financially at emotionally. Ang hirap nung pakiramdam na nasa kalagitnaan kayo ng love story ninyo tapos parangg pirated DVD na bigla na lang nawala ang eksena. Mahirap maka move-on at maka get-over pero lahat naman may prosesong dapat sundin. Kung sana ang lahat ng tao kasing impulsive ko. Iyong tipong I love you now goodbye later. Pero mahirap ang ganun kasi most of the relationships I had doesn't have a closure. May namamatay na lang na ex na hindi mo man lang nakakausap. May nginingitian ako na ex iyon pala galit sa akin. Iyong tipong ganung mga moment. Mag concentrate ka sa mga bagay na nagawa niya na nakapagdulot sa iyo ng sama ng loob pero huwag na huwag kang magtanim ng sama ng loob kasi masama iyon physically at emotionally. Tingnan mo lamang ang mga nangyari sa iyo na parang tumitingin sa picture at huwag mo nang i-internalize ang feelings mo during that time.
There's no such thing as happy-ever-after sa relationship. Sino ka? Si Cinderella? The only permanent thing in this world is constant. I-divert ang attention mo sa ibang bagay. Gumawa ka ng kakanin o ice candy at ibenta mo sa mga kapitbahay. O kaya gumawa ka ng blog parang itong binabasa mo. Ang sa akin lang, base lang ito sa mga experience ko sa buhay at pag-ibig na siyang humubog sa akin bilang isang mabuting mamamayan ng ating bansa. Bongga ang konek!
Madali lang ma-inlove pero ang mahirap na part ay ma-fall-out-of-love. Totoo nga ang kasabihan na love is blind kahit most of the time ay kinokontra ito ng mga pilosopo sa pangunguna ko. Kapag na-inlove ka ng bongga given na iyong nao-overlook mo iyong mga konting difference ng taong iyon. Iyong tipong carry lang kasi nobody's perfect naman eh. Iyong tipong napapalagpas mo ang mga kapintasan niya pero huwag ka, kapag sa ibang tao mo ito nakita ay yuckness! Big deal ito sa'yo. Inaamin ko hindi ako perpekto pero madali akong maturn-off sa mga guys na may "P" & "F" at "B" & "V" defect. Well, hindi naman sa nanlalait ako kasi minsan kapag sinasaniban ako ay ganun din naman ako at mas malala pa.
Naaalala ko pa may crush ako noon at nung nakausap ko siya tinanong ko kung ilan silang nakatira sa bahay nila (full-of-sense question.) Ang sagot niya, "Ang kasama ko lang sa bahay namin ay ang motherS ko at PaderS ko." O 'di ba hindi naman masyadong ma-plural ang kaniyang pananalita? Meron pang isa, mapormang lalaki, guwapo at talagang heartrob. Minsang namasyal kami at gustong magpahinga ang sabi niya, "Jez diyan mo na lang sa tabi i-Fark iyang motor." O 'di ba para lang siyang si Sandara Fark? Siyempre hindi na naulit iyon at baka kung saan pa kaming Fark pulutin. At ito ang pinakabongga sa lahat, may ka-text akong taga-Calaocan (barangay ito sa amin at hindi iyong city sa Manila Zoo, obvious ba sa spelling). Nagkikita naman kami paminsan-minsan at siya din pala si Ambitious Carabao na gustong magsuot ng FUBU sa Farmville. Friends lang kami kasi may jowa siyang DOG (Dirty Old Gay, o may naimbento akong acronym), sa text lang ako nakikipaglandian sa kaniya though may HD ako (Hidden Desire) pero hanggang dun lang iyon at wala akong balak na ahasin siya kay DOG. So isang gabi katext ko siya at ito iyong takbo ng aming textan.
AKO: So kayo pa ba ni DOG?
FUBU: Oo
AKO: Friends lang naman tayo di ba?
FUBU: Oo naman walang problema basta DON'T TOLD TO HIM HA?
Hay dun biglang naglaho ang aking pantasya sa kaniya. Kung maririnig lang niya ang tawanan namin ng BFF kong si Haia noon malamang isinumpa na niya kami. Whatta golden message!
In a serious topic naman tayo, totoong madaling ma-inlove kasi wala namang bayad eh, ang mahirap ay ang maintenance ng relasyon financially at emotionally. Ang hirap nung pakiramdam na nasa kalagitnaan kayo ng love story ninyo tapos parangg pirated DVD na bigla na lang nawala ang eksena. Mahirap maka move-on at maka get-over pero lahat naman may prosesong dapat sundin. Kung sana ang lahat ng tao kasing impulsive ko. Iyong tipong I love you now goodbye later. Pero mahirap ang ganun kasi most of the relationships I had doesn't have a closure. May namamatay na lang na ex na hindi mo man lang nakakausap. May nginingitian ako na ex iyon pala galit sa akin. Iyong tipong ganung mga moment. Mag concentrate ka sa mga bagay na nagawa niya na nakapagdulot sa iyo ng sama ng loob pero huwag na huwag kang magtanim ng sama ng loob kasi masama iyon physically at emotionally. Tingnan mo lamang ang mga nangyari sa iyo na parang tumitingin sa picture at huwag mo nang i-internalize ang feelings mo during that time.
There's no such thing as happy-ever-after sa relationship. Sino ka? Si Cinderella? The only permanent thing in this world is constant. I-divert ang attention mo sa ibang bagay. Gumawa ka ng kakanin o ice candy at ibenta mo sa mga kapitbahay. O kaya gumawa ka ng blog parang itong binabasa mo. Ang sa akin lang, base lang ito sa mga experience ko sa buhay at pag-ibig na siyang humubog sa akin bilang isang mabuting mamamayan ng ating bansa. Bongga ang konek!
Sabado, Abril 9, 2011
NAKAKALOKA!
Maraming mga bagay-bagay sa ating bayan ang nakakaloka. Iyong tipong alam mo yung explanation pero di mo pa rin ma-gets kung bakit nangyayari iyon. Meron din ibang bagay na sadyang nangyayari pero yung tipong wala lang. Narito ang mga ilang katanungan na umuukilkil sa akin kung bakit ganito? Bakit ganun?
Timing ngayon yung controversy na nangyari sa show ni Willie sa TV5. Maraming nagreklamo at nagsasabing child abuse daw ang nangyari. Ilang civil-society groups, government agencies at iba pang indibidwal ang kumukondena sa pangyayaring ito. Pati mga advertisers ay nag-pull-out na din habang hindi pa natatapos ang investigation. Napansin ko lang imbes na magpakumbaba ang host, hinamon pa nito ang mga advertisers na iboboycott ng mga supporters niya ang mga produkto. Hello, bago pa sila nag-place ng ad sa show na iyon ay malalim na ang foundation ng mga kumpanyang ito. Kilala na ang mga produktong ito at hindi ang show ang nagpasikat sa mga ito. Hindi kawalan sa kanila ang show na iyon. At isa pa lagi niyang sinasabi na mga mahihirap ang kaniyang followers, ang kaniyang mga followers ang sumusuporta sa mga produkto ng mga advertisers. Question, bongga pala ang mga sinasabi niyang mahihirap na followers niya kasi nakabibili sila ng Technomarine watch na libo ang halaga. Nakaka-avail din sila ng services mula sa Belo Medical Group na napakamahal. Sabi nga ng ilan, hindi kailangang i-broadcast ang mga nagawa mong tulong sa mga kababayan mo kung bukal sa kalooban mo ang pagtulong. Kinukumpara pa nila iyong mga ginagawa ng mga bata sa Going Bulilit na halos kapareho daw ng ginawa ng batang si Jan-jan sa show na iyon. Hello, gag show ang Going Bulilit at bakit kapag sumasayaw ba ang mga batang artista sa Going Bulilit eh umiiyak sila at tipong napipilitan? Lahat tayo may kaniya-kaniyang opinyon, nais ko lang i-share ang aking view tungkol sa bagay na ito makinig man ang iba o hindi atleast nasabi ko ang gusto ko.
Isa pang nakakaloka ay ang mga Public Utility Vehicles na may nakapaskil na No ID, No Discount para sa mga estudyante. Naiintindihan ko naman ibig sabihin nun pero alangan namang kapag magbabayad ka sa driver ng jeep, "Ma bayad ho, etong ID ko." Atleast sa bus may konduktor na siyang namamahala sa mga ID's. Tapos kapag Saturdays at Sundays daw walang discount kasi wala namang pasok ang mga estudyante. Ano kaya yun?! Speaking of jeep nakakaloka kasi kapag hindi mo sila pinapara, hinihintuan ka para isakay, kapag nakasakay ka na at sumigaw ka ng para! tatanungin pa ng driver "may bababa?" kakaloka!
Kapag papasok ka sa mall o sasakay ng MRT o LRT kailangang ma-check yung laman ng bag mo, oo nga naman for security reasons. Ang kaso, ipapabukas lang tapos ipapasok yung stick nung guard na feeling nila may maliit na camera at na-capture na iyong kabuuan nung laman nung bag mo. Para bang inaamoy nung stick kung may droga o bomba ang bag hahaha! Nakakaloka lang kasi kung hindi naman sila ganun ka-strict eh sayang lang yung time mula sa pagbubukas ng bag mo hanggang sa isara mo ito.
Recently may sinend sa akin ang BFF kong si Haia tungkol sa mga nakakalokang sagot sa mga seryosong tanong, kaso when I've checked my phone, na-delete ko pala hahaha! Pero heto iyong ilan sa mga naaalala ko at na-translate na siya sa Tagalog for the benefit of the doubt. Mga tanong na dapat OO o HINDI lang ang sagot pero binibigyan ng ibang kasagutan.
1. Tanong: Kumain ka na ba? Sagot: Busog pa ako.
2. Tanong: Andiyan ba Mama mo? Sagot: Bakit?
3. Tanong: Matagal ka pa ba? Sagot: Andiyan na!
4. Tanong: Ilang taon ka na? Sagot: Bata pa ako.
5. Tanong: Mahirap bang gawin iyan? Sagot: OK lang.
6. Tanong: Saan ka nakatira? Sagot: Diyan lang.
At marami pang ibang tanong na bibigyan ka ng nakakalokang sagot.
Napapansin ko din na sa lahat ng company na pinagtrabahuan ko ay panay ang tanong sa akin ng mga kasamahan ko kung saan ang probinsiya ko at kapag sinagot ko na "Sa Pangasinan bakit?" May follow-up agad na, "Sa Pangasinan ka pala, may kakilala kang (tao na kakilala nila na taga-Pangasinan din)? Hahaha Hello! Bakit siya lang ba at ako ang tao sa Pangasinan? Kakaloka! O kung may nagmamayabang, "Alam mo kapitbahay ng pinsan ko si Sharon Cuneta." "Alam mo kaklase ng kapatid nung ex ko si Maja Salvador." Hahaha kakaloka eh ano naman ngayon? Hindi naman ikaw ang mismong taong involve. Kakaloka!
Bakit everytime na lang na oorder ka sa mga fast food eh may kung anu-ano pang ipinipilit sa'yong pagkain. Bakit hindi na lang nila i-process iyong order mo ng makakain ka agad. In the first place kaya ka nandun kasi gutom ka at kailangan mong kumain agad.
At ang isa pang nakakaloka, malamang isa ka dun ay yung mga naglala-like ng sariling post sa FB hehehe. In the second place kaya mo pinost kasi like mo 'di ba? Makakatanggap ka ng notification na nagsasabing "You Like your own post." Hehehe. 'Til next time!
Timing ngayon yung controversy na nangyari sa show ni Willie sa TV5. Maraming nagreklamo at nagsasabing child abuse daw ang nangyari. Ilang civil-society groups, government agencies at iba pang indibidwal ang kumukondena sa pangyayaring ito. Pati mga advertisers ay nag-pull-out na din habang hindi pa natatapos ang investigation. Napansin ko lang imbes na magpakumbaba ang host, hinamon pa nito ang mga advertisers na iboboycott ng mga supporters niya ang mga produkto. Hello, bago pa sila nag-place ng ad sa show na iyon ay malalim na ang foundation ng mga kumpanyang ito. Kilala na ang mga produktong ito at hindi ang show ang nagpasikat sa mga ito. Hindi kawalan sa kanila ang show na iyon. At isa pa lagi niyang sinasabi na mga mahihirap ang kaniyang followers, ang kaniyang mga followers ang sumusuporta sa mga produkto ng mga advertisers. Question, bongga pala ang mga sinasabi niyang mahihirap na followers niya kasi nakabibili sila ng Technomarine watch na libo ang halaga. Nakaka-avail din sila ng services mula sa Belo Medical Group na napakamahal. Sabi nga ng ilan, hindi kailangang i-broadcast ang mga nagawa mong tulong sa mga kababayan mo kung bukal sa kalooban mo ang pagtulong. Kinukumpara pa nila iyong mga ginagawa ng mga bata sa Going Bulilit na halos kapareho daw ng ginawa ng batang si Jan-jan sa show na iyon. Hello, gag show ang Going Bulilit at bakit kapag sumasayaw ba ang mga batang artista sa Going Bulilit eh umiiyak sila at tipong napipilitan? Lahat tayo may kaniya-kaniyang opinyon, nais ko lang i-share ang aking view tungkol sa bagay na ito makinig man ang iba o hindi atleast nasabi ko ang gusto ko.
Isa pang nakakaloka ay ang mga Public Utility Vehicles na may nakapaskil na No ID, No Discount para sa mga estudyante. Naiintindihan ko naman ibig sabihin nun pero alangan namang kapag magbabayad ka sa driver ng jeep, "Ma bayad ho, etong ID ko." Atleast sa bus may konduktor na siyang namamahala sa mga ID's. Tapos kapag Saturdays at Sundays daw walang discount kasi wala namang pasok ang mga estudyante. Ano kaya yun?! Speaking of jeep nakakaloka kasi kapag hindi mo sila pinapara, hinihintuan ka para isakay, kapag nakasakay ka na at sumigaw ka ng para! tatanungin pa ng driver "may bababa?" kakaloka!
Kapag papasok ka sa mall o sasakay ng MRT o LRT kailangang ma-check yung laman ng bag mo, oo nga naman for security reasons. Ang kaso, ipapabukas lang tapos ipapasok yung stick nung guard na feeling nila may maliit na camera at na-capture na iyong kabuuan nung laman nung bag mo. Para bang inaamoy nung stick kung may droga o bomba ang bag hahaha! Nakakaloka lang kasi kung hindi naman sila ganun ka-strict eh sayang lang yung time mula sa pagbubukas ng bag mo hanggang sa isara mo ito.
Recently may sinend sa akin ang BFF kong si Haia tungkol sa mga nakakalokang sagot sa mga seryosong tanong, kaso when I've checked my phone, na-delete ko pala hahaha! Pero heto iyong ilan sa mga naaalala ko at na-translate na siya sa Tagalog for the benefit of the doubt. Mga tanong na dapat OO o HINDI lang ang sagot pero binibigyan ng ibang kasagutan.
1. Tanong: Kumain ka na ba? Sagot: Busog pa ako.
2. Tanong: Andiyan ba Mama mo? Sagot: Bakit?
3. Tanong: Matagal ka pa ba? Sagot: Andiyan na!
4. Tanong: Ilang taon ka na? Sagot: Bata pa ako.
5. Tanong: Mahirap bang gawin iyan? Sagot: OK lang.
6. Tanong: Saan ka nakatira? Sagot: Diyan lang.
At marami pang ibang tanong na bibigyan ka ng nakakalokang sagot.
Napapansin ko din na sa lahat ng company na pinagtrabahuan ko ay panay ang tanong sa akin ng mga kasamahan ko kung saan ang probinsiya ko at kapag sinagot ko na "Sa Pangasinan bakit?" May follow-up agad na, "Sa Pangasinan ka pala, may kakilala kang (tao na kakilala nila na taga-Pangasinan din)? Hahaha Hello! Bakit siya lang ba at ako ang tao sa Pangasinan? Kakaloka! O kung may nagmamayabang, "Alam mo kapitbahay ng pinsan ko si Sharon Cuneta." "Alam mo kaklase ng kapatid nung ex ko si Maja Salvador." Hahaha kakaloka eh ano naman ngayon? Hindi naman ikaw ang mismong taong involve. Kakaloka!
Bakit everytime na lang na oorder ka sa mga fast food eh may kung anu-ano pang ipinipilit sa'yong pagkain. Bakit hindi na lang nila i-process iyong order mo ng makakain ka agad. In the first place kaya ka nandun kasi gutom ka at kailangan mong kumain agad.
At ang isa pang nakakaloka, malamang isa ka dun ay yung mga naglala-like ng sariling post sa FB hehehe. In the second place kaya mo pinost kasi like mo 'di ba? Makakatanggap ka ng notification na nagsasabing "You Like your own post." Hehehe. 'Til next time!
Martes, Abril 5, 2011
HOMOSEXUALITY
My being a homosexual makes me feel comfortable with myself not because I have announced to the world that I am different, but my being a homosexual does not hinder me from achieving things that other people may have only dreamed of. I believe that homosexuality is not disease that slowly wiping out mankind. I know that we have also the rights and privileges to enjoy what our society and our government may offer.
Everyone of us does receive discrimination and I admit I eat a lot of it. A mere whistle makes me feel discriminated or guys shouting at me and calling me different names hurts me more. But I don't look at them, I don't give them attention and I don't even care. These people are just a bunch of a thing that needs attention and I should pity them because they don't know what they are doing. I am the one who has a wider range of understanding so I should pity them for they don't know what they are doing. I have to exude excellence like a real educated person should be.
I know that I acquire this lifestyle not from hereditary but from the environment. When I was two years old, my mother left for abroad to find means to support our family so I was left with the care of my Aunties. I imitate the things that they do because I thought that was normal. In short, I grew up in a world filled with lady things. When I was in elementary I assessed myself, I tried to be a straight boy but then and again the female side in me triumph!
If you think I know how to put some make-up and fix someone else's hair, I am sorry to disappoint you because I am more inclined to the world of humanities. I write poems, essays, short stories, sometimes I play the piano and other things that has something to do with the arts.
As what I have always say, homosexuality is not the issue, the more important is how good a person you brought up by your parents.
Everyone of us does receive discrimination and I admit I eat a lot of it. A mere whistle makes me feel discriminated or guys shouting at me and calling me different names hurts me more. But I don't look at them, I don't give them attention and I don't even care. These people are just a bunch of a thing that needs attention and I should pity them because they don't know what they are doing. I am the one who has a wider range of understanding so I should pity them for they don't know what they are doing. I have to exude excellence like a real educated person should be.
I know that I acquire this lifestyle not from hereditary but from the environment. When I was two years old, my mother left for abroad to find means to support our family so I was left with the care of my Aunties. I imitate the things that they do because I thought that was normal. In short, I grew up in a world filled with lady things. When I was in elementary I assessed myself, I tried to be a straight boy but then and again the female side in me triumph!
If you think I know how to put some make-up and fix someone else's hair, I am sorry to disappoint you because I am more inclined to the world of humanities. I write poems, essays, short stories, sometimes I play the piano and other things that has something to do with the arts.
As what I have always say, homosexuality is not the issue, the more important is how good a person you brought up by your parents.
Linggo, Abril 3, 2011
IKAW NA NGA
Naalala ko pa noong dumating ka sa buhay ko,
may pag-ibig sa'yo agad nabihag ang aking puso.
Ang buhay ko'y nagbago sa bawat oras na lumilipas,
lagi ka sa aking tabi sa bawat oras na kailangan ka.
Ikaw na nga ang pinakahihintay sa buhay
pag-ibig ko sa'yo lang binigay
ika'y dumating sa tamang oras.
Hindi ko malimot ang mga nagdaang araw sa buhay
pinawi mo'ng lungkot at takot sa puso.
Nais ko lamang na malaman mo
hindi bawat araw ay mayroong katulad mo
nag-iisa ka dito sa aking puso.
♥♥♥
may pag-ibig sa'yo agad nabihag ang aking puso.
Ang buhay ko'y nagbago sa bawat oras na lumilipas,
lagi ka sa aking tabi sa bawat oras na kailangan ka.
Ikaw na nga ang pinakahihintay sa buhay
pag-ibig ko sa'yo lang binigay
ika'y dumating sa tamang oras.
Hindi ko malimot ang mga nagdaang araw sa buhay
pinawi mo'ng lungkot at takot sa puso.
Nais ko lamang na malaman mo
hindi bawat araw ay mayroong katulad mo
nag-iisa ka dito sa aking puso.
♥♥♥
LOVE, TIME and DISTANCE
Only time can tell if we will be together
but we don't have to worry because I know
that we are made for each other.
Even though we are far,
distance is not a reason to give up
because you are always here in my heart.
For the meantime, all we can do is hope
say our prayers and may our wishes
and dreams come true.
I just can't wait to be in your arms.
I think of you every moment,
every night in my solitude.
I always see your face
even if I close my eyes.
All my life I want to spend with you
All I need is the fulfillment of your promise
that you will come back to me.
Forever we will be together
but if we don't have the chance
to be together now,
I know that love will find a way for us.
but we don't have to worry because I know
that we are made for each other.
Even though we are far,
distance is not a reason to give up
because you are always here in my heart.
For the meantime, all we can do is hope
say our prayers and may our wishes
and dreams come true.
I just can't wait to be in your arms.
I think of you every moment,
every night in my solitude.
I always see your face
even if I close my eyes.
All my life I want to spend with you
All I need is the fulfillment of your promise
that you will come back to me.
Forever we will be together
but if we don't have the chance
to be together now,
I know that love will find a way for us.
Mag-subscribe sa:
Mga Post (Atom)