SARAP BALIK-BALIKAN

Ang arte naman ng mga ulap!

Gusto ko lang i-share sa inyo ang mga magagandang lugar dito sa amin at sana hindi ito masira ng ibang mga tao.

Welcome to Puyao!

Hope that you enjoy and ma-visit ninyo ang mga lugar na ito someday. It is a perfect place for photographers and poets.

The clearest blue sky I've ever seen.

I ♥ this place!

Kawawa naman itong punong ito walang karamay.

Kung sa tao ay footprints, eh ano naman ang sa ibon?

Kawawang puno, nilayasan ng mga dahon.

Isa pang malungkot na kuwento ng puno.

Drama ng mga puno.

Wala lang, gusto ko lang i-include yung picture ko.

BITAY

Ngayon ang araw ng pagbitay sa tatlong OFWs na nahulihan diumano ng droga sa China. 
Marami ng opinyon ang aking narinig tungkol sa kaso ng tatlo. Opinyon mula sa mga pro-life na ang Diyos lang daw ang maaaring bumawi ng buhay, kawawa naman daw ang pamilyang maiiwan. Opinyon mula sa mga pumapayag na matuloy hindi dahil sa gusto lang nilang matuloy kung hindi dahil iyon talaga ang batas sa China na sinusunod nila at para maging babala na din ito sa mga kababayan natin na patuloy sa mga gawaing ganito na maaaring maglagay din sa kanila sa parehong sitwasyon sa hinaharap. At ang panghuli, let's give them a round of applause, ang mga civil society na masyadong magaling para diktahan ang gobyerno sa kanilang dapat na gawin. Nandiyan ang MIGRANTE na pagkalaki-laki ang pangalan ng kanilang grupo sa mga banners at streamers. Tipong mas malaki  pa sa kanilang isinisigaw na pagpapalaya sa mga bibitayin. Naririyan din ang BAYAN sa pangunguna ng kanilang Spokesperson na si Renato Reyes na ang gustong mangyari yata ay ang gobyerno ang mag-provide sa kaniyang mga pangangailangan sa buhay. Sana naman huwag gamitin ng mga grupong ito ang pagbitay sa tatlong OFWs para iparating na naman sa gobyerno ang kanilang mga hinaing DAW na tipong out-of-the-topic na sa issue na kinakaharap ngayon. Sasabihin nila na kung may maaayos sanang trabaho na maibibigay ang ating pamahalaan ay hindi sasapitin ng mga kababayan natin ang ganitong sitwasyon. Tanong ko lamang, ano ba ang nagawa ng Party-list na BAYAN o ng grupong MIGRANTE at ng iba pang mahilig umeksena sa kaso ng tatlong ito? Puro na lang sila ngawa. Sabi nga, NASA DIYOS ANG AWA, NASA TAO ANG NGAWA. Bagay nga sa kanila ang kasabihang iyon. Hindi ako naaawa sa mga bibitayin, bagkus ang aking simpatiya ay nasa kanilang mga anak.
Ang CHINA at PILIPINAS ay dalawang bansa na magkaiba. Obvious naman 'di ba? Natural Chinese Law ang kanilang ipatutupad sapagkat sa lupain nila nahuli ang ating mga kababayan na nasasangkot sa droga. Anumang gawin siguro ng pamahalaan na pagmamakaawa kung final na ang hatol, wala na talaga tayong magagawa ku8ng hindi ang ipagdasal na lamang sila.
I am not insensitive (parang redundant), of course nalulungkot din ako sa kanilang sasapitin pero aminado naman ang ilan sa kanila na alam nilang may droga ang kanilang dala at dahil na rin sa laki ng halagang kapalit ng kanilang serbisyo kung kaya nila nagagawa iyon. THE MEAN JUSTIFIES THE END NGA.
Ang tanong ko lamang, bakit kaya kung sa ibang bansa nagkasala at maparusahan ang ating mga kababayan, marami sa atin ang naaawa at humihiling na palayain. Ganun din ba kaya ang situwasyon kapag dito sa sariling bansa natin nangyari?


POSTSCRIPT: Ang hindi agree sa aking opinyon, gumawa din kayo ng blog ninyo at doon ninyo i-publish ang inyong sariling opinyon.
Salamat pala sa mga kaibigan kong nagbabasa ng aking blog. Hindi ninyo alam kung gaano ako kasaya kapag nakikita ko ang bilang nga mga views. Thank you!

FINDING JEZI

Hindi ko pa nababasa yung book na Eat, Pray, Love o kahit napapanood sa movie pero may idea kung ano yung laman nung kuwento. Hello, nabasa ko naman kahit paano sa National Bookstore yung synopsis no.

(Note: Hindi po ako yung nasa picture. Model ko siya.)

Recently I made a trip to a place where I could find a solitude, wow ang lalim. Parang I just want to assess myself. Find myself kasi lately napapansin ko parang sa dami ng gusto kong gawin sa buhay at sa dami ng choices na pwede kong pagpilian, hindi ko na alam kung ano ang dapat kong i-prioritize. So yun nga, I went to a secluded place and stayed there for a night. I can't help but compare how people in that place live a simple life. I achieved a lot in life, met a lot of people and been to a situation that others may have only dreamed of but still may kulang. I know that it's not money because as what we always say, nauubos iyon but not the experiences and knowledge that you have. Napakasimple ng gusto ko sa buhay yet it seems so hard to achieved. I just want to live a simple life. 

On my way to this place, ang dami kong questions sa isip. Bakit parang napakadali sa iba ang mga bagay pero may mga taong nahihirapan naman sa partikular na bagay? Bakit kaya kapag nakuha mo na ang gusto mo, hindi ka pa rin makuntento? Bakit kailangang tanungin ng ibang tao kung may trabaho ka o wala? Does that impact the way they live? Bakit hindi tayo makuntento sa kung ano ang meron tayo? Bakit natin kinaaasaran ang presence ng tao na wala namang ginagawa sa ating masama?
Pagdating ko sa lugar na binisita ko, hindi na ako nagtaka kung bakit at paano sila nakakasurvive sa lugar nila. Oo nga naman, pwede namang mabuhay ng walang cellphone, I know na advantage naman talaga ang cellphone pero bakit noong unang panahon eh nabuhay naman sila? Normal naman silang nakakakain ng tatlong beses sa isang araw. Pwede namang wala silang Twitter o Facebook account. Sila na siguro iyong mga taong kuntento na sa kung anong meron sila. Naiinggit ako kasi hindi kailangang mag-ambisyon ng mataas para maging masaya sa buhay. Aminin na natin, most of us pero hindi lahat, gustong makamit ang ganito, ang ganiyan hindi lang para sa sarili. Gusto nila na may ipagmayabang sa mga tao, na dapat mataas ang tingin ng tao sa kanila. Sabagay kaniya-kaniyang ugali iyan. Nagtatanong lang naman ako. Bakit kailangang may magandang trabaho ka? Iyong tipong kapag sinabi mong sa call center ka nagwowork eh "Wow! Ang galing mo sigurong mag-English? Ang taas siguro ng sahod mo?" Compare sa kapag sinabi mong farmer ka, parang "Ah ok." BAkit kung walang farmers, may kakainin bang kanin ang mga call center agents? Ang mga CEO? Kung walang farmers, anong hihithitin nila during yosi break? I know that there's no point of comparison pero dapat naman they must have the same importance di ba? 

Madami silang tanim na pwedeng maging stock kahit sa isang buong taon.

Tinatanong ko ang sarili ko, bakit ang saya naman nilang nabubuhay despite that fact na sa tingin ko eh maraming kulang sa kanila? Until I found out na iyong mga kulang na hinahanap ko eh kumbaga mga add-ons na lang sa buhay. Iyong tipong hindi naman talaga siya need kundi want lang.
Naiinggit ako kasi a simple thing can make them happy. 

On my way, nakita ko ang mga bata galing sa school at naglalaro sa may ilog. Compare sa mga taga city, magsisiksikan ang mga pupil sa service samantalang sila hindi nila kailangan ng service kasi kanilang-kanila ang daan at alam ng mga magulang na safe ang mga anak nila. Naisip ko na hindi mo naman pwedeng i-consider na mahihirap ang mga taong nakatira doon kasi there's no such thing as "rural poor". Maliliit nga nag mga bahay pero hindi iyon ang sukatan ng yaman kasi may mga palayan naman sila, may mga inaalagaang mga hayop at iba pang ikabubuhay. Naisip ko rin tuloy ang mga "urban poor" sa Metro Manila. Makikipagsiksikan sila sa lungsod at magtatayo sa hindi nila pag-aaring lupa pero kapag pinaalis ng may-ari eh sila pa ang may ganang magngangangawa at sisihin ang gobyerno. Bakit hindi nila ma-appreciate ang probinsiya? Mas gusto kaya nila ang polusyon sa Maynila? Sabagay hindi ko naman alam kung ano ang tumatakbo sa utak nila kung bakit nila gusto doon. Siguro iyong pagkagusto kong tumira sa secluded place ay ganun din ang pagkagusto nilang makigulo sa lungsod. Natutuwa kasi akong tingnan ang magagandang view na kapag nasa magulong lungsod ka ay sa picture mo lang makikita. 

Parang hindi ko naman kailangan ng achievements at mataas na posisyon sa buhay para maging masaya ako. Bakit ang mga taong nakatira sa lugar na ito ay masaya kahit na simple ang kanilang buhay. Hindi ko kailangan ng NBI clearance o ng Transcript of Records para tumira sa magandang lugar. Masaya ako kasi during my stay here, I was able to find myself. My purpose in life. I'll give myself few more years para sundin ang gusto ng ibang tao na maging ako at pagkatapos nun ay sarili ko naman ang pagbibigyan ko.

MALDITA MOMENTS RELOAD

May mga na-post na ako dati sa Facebook page ko tungkol sa mga maldita moments ko, actually pareho rin yung mga nandito pero atleast magkakasama na sila at meron ding nadagdag ng konti. Inaamin ko maldita talaga ako, itanong niyo pa sa Nanay ko. Minsan feeling ko ako ang tama pero most of the time tama nga ako. Para sa akin kasi wala kang karapatang sitahin ako hangga’t hindi mo pa ako natatanong. Being born under the zodiac sign of Cancer, natural na daw sa amin ang matatapang at may sumpong, again may daw yung sentence pero ako na rin ang nagcoconfirm na sa aking sarili ay totoo iyon. O siya simulan na at wala ng madaming satsat.

MC DONALD’S Araneta Center, mga 8am kagagaling ng graveyard shift kaya puyat at medyo sensitive.

Umorder ako ng something worth 69 pesos yun. Natural may butal yungsukli sa 100 pesos. Banat nung crew na may pagka-epal. “Okay lang ba kahit kulang yung sukli ko sa’yo ng piso?” Aba bigla akong nairita sa tone of her voice kaya I replied, “Kung oorder ba ulit ako ditto nakulang ng piso ang pera ko eh ibibigay mo ba yung order ko?” Kung medyo courteous lang siya malamang ok lang sa akin na kulang ng piso noh. Sorry siya mas epal ako sa kaniya.

FIVE STAR BUS papuntang Pasay. Nakasakay kami ng friend kong si Shiela sa harap sa mismong likod ng driver (Actually ‘di alam ng Mama niya na pumupunta kami sa Pasay noon). Ang bagal ng takbo nung bus, yung tipong parang mas mabilis pa kung nag-tricycle na lang kami pero medyo OA naman kung ganun. Heto ang usapan namin. Ako: “Jo 58 years met datoy nga bus!” (Sabi ko sobrang bagal nung bus). Eh may I second the motion naman siya. Puro na lang ako reklamo kaya narindi siguro yung driver aba sumagot. Driver: “Kung gusto ninyong makarating agad dapat kaninang madaling-araw kayo bumiyahe.” Natural di ako nagpatalo, sumagot din ako, “Hay naku kahit medaling araw kami bumiyahe kung kayo rin naman sasakyan naming bus eh di ganito din kabagal!” Hayun natahimik siya at kinarir na lang pagda-drive.

SM MOA. Papasok ako kaya siyempre nireready ko na yung bag ko para ma-check. May sinusundan akong babae that time na may bag din pero pinalagpas nung guwardiya at hindi niya chineck. Siyempre banat ako, “Anong meron sa bag ko na wala sa bag nung babae at kailangang i-check mo yung sa akin samantalang siya hindi?”

SM ROSALES naman. As usual kasama ko ulit si Shiela. Sinamahan ko siyang bumili ng cellphone niya kaya mega hop kami sa mga cellphone shops. Pagpasok naming  sa isang shop, tabi ata nung papuntang CR yun, bigla kaming sinalubong nung saleslady at feeling close nasabing, “Ano pong unit ang gusto ninyong bilhin?” Hello natural naghahanap pa lang kami kaya ang sagot ko, “Pwedeng pumili muna kami sandali miss?” What I mean sa sinabi kong iyon ay get out of our way! Karamihan siguro naman sa atin eh naiinis kapag sinusundan-sundan tayo ng mga saleslady na tipong feeling niya any monument eh magsha-shoplift tayo.

SM FAIRVIEW kasama ko naman si Haia. Namimili siya ng gift para sa mga friend niya. Siyempre feeling consultant ako at kailangan naman niya ng second opinion not from a doctor kaya present ako. Pili kami ng pili at yung iba mino-model ko pa.  Tapos out of the blue umeksena ang babaeng naka-blue (saleslady yun, para lang rhyme) tinanong  kami, “Para kanino iyang mga shawl?” aba intrimitida kaya sinagot ko siya, “Wala ka na ‘dun, secret na lang yun di mo rin naman kilala eh!” Ako nga din di ko rin naman kasi kilala yung mga pagbibigyan no!

EPERFORMAX MAKATI (Call Center ‘to) Nasa loob ako ng cubicle sa CR, biglang may nag-dialogue sa labas, “Mga di marunong magligpit at ang kakalat ng mga agents dito!” Medyo irita pa si Kuya at akala siguro siya lang ang nasa CR that time. Nagkataong badtrip ako sa mga calls ko nung araw na iyon kaya paglabas ko ng cubicle ay inawardan ko siya ng, “Kuya kung ililigpit naming lahat ng kalat, eh ano pang trabaho mo dito?” Sabay exit ng CR at baka hampasin ako ng mop.

KUMAKAIN kami  ng kaibigan kong si Haia eh busog na ako kaya hindi ko maubos yung kinakain ko. Sinabihan ba naman akong, “Uy Jez ubusin mo naman iyang kinakain mo kasi ang daming bata kayang nagugutom.” As always, namilosopo na naman ako kaya sinagot ko siya, “Bakit kapag inubos ko ba lahat iyan eh mabubusog sila?”

KAUSAP ko ang isang homophobic minsan. “Jez alam mo ba na ang mga lalaki kapag nakipagrelasyon sa mga bakla ay bakla na din?” Sabi ko naman, ”Talaga? Hindi ako naniniwala sa’yo.” Aba ayaw magpatalo ipinipilit ang gusto. “Totoo, e bakit sila papatol sa bakla kung hindi din sila bakla?” Tinanong ko na lang siya ng, “Bakit ang babae ba kapag nakipagrelasyon  sa mga lalaki eh lalaki na rin sila?” Talk to a lawyer at lusot iyan sa korte.

CYBERONE BLDG. sa Eastwood. From 23^rd floor ay nage-elevator kami  pababa (kumusta naman kung hagdan gagamitin namin) tapos sa 21^st floor ibang company naman nago-occupy. Minsan punuan sa may elevator, lunch time ata noon eh nagkataong ako ang hulingpumasok  kaya nung bumukas sa 21^st floor yung elevator may nag-inarteng babae na nagsabing, “Ay puno na, sumakay na yata silang lahat!” aba siyempre mas maldita ako kaya ang sagotko, “Alangan naming lumabas kaming lahat dito at ikaw lang ang sumakay?”

NAG-UUSAP KAMI minsan ng isang kaibigan ko tungkol sa Ilocos at Taiwan.

KAIBIGAN:  Alam mo ba Jez na kapag nasa Ilocos ka daw eh makikita mo na yung Taiwan kapag lowtide.

AKO: A talaga? Paano nangyari iyon? Saan mo makikita ngayon yung Batanes Islands kapag Taiwan agad makikita mo?

NASA BUNDOK KAMI noon nag-iinuman eh naubusan kami ng tubig na pang-timpla ng juice kaya nagpasama ako sa isang friend ko na gay para mag-igib sa may bukal.

FRIEND NA GAY: Bakit Jeza naiinom ba yang tubig diyan sa bukal?

AKO: Hindi, nginunguya lang iyang tubig try mo!

EH ANO NGAYON KUNG BREAK NA KAYO?

Marami sa atin ang masaya kapag naiinlove, parang ako I am always inlove with the idea of falling inlove. Kung gaano ka kasaya nung na-inlove ka, I bet ganoon din kasakit kapag nagkahiwalay kayo but that's normal. Ang hindi normal eh wala ka man lang naramdamang sakit o sabihin na nating panghihinayang kapag nagkahiwalay kayo ng karelasyon mo. Lagi sana nating tatandaan na walang permanenteng bagay dito sa mundo, pagdating sa relationship naman ang tanging magagawa na lang natin ay just keep the fire burning. Madali lamang sabihin na you love the person unconditionally. Sa pagkakaalam ko ha, tanging ang pagmamahal ng Diyos sa tao at ng mga magulang sa anak ang unconditional love. Pagdating sa relationship between two people imposibleng magmahal ka ng walang kapalit.

I still remember my first heartbreak, it hurts a lot yung tipong feeling mo bida ka ng teleserye na aping-api. I pretend to be okay in front of my friends but when I am alone, tears fall, heart breaks and the emotions escape. Masarap makipagrelayon. Mamahalin mo ng bongga iyong taong mahal mo but the pre-requisite is dapat you must love yourself first. Hindi naman pwedeng ibuhos mo lahat sa iisang tao ang pagmamahal mo. Eh ano naman ngayon kung iniwan ka niya? Sasabihin nila feeling nila di na kumpleto ang buhay nila, na parang kalahati na lang. So what? Mamili, 50-50 o walang buhay? One-half is better than zero.
Sasabihin nila na sa kaniya lang umiikot ang mundo nung tao. Hello!!! Nabuhay ka naman noong wala siya ah, natural mabubuhay ka pa din ngayong wala na din siya. Malay mo, mas naging maganda pa sana ang takbo ng buhay mo kung hindi mo siya nakilala. 
Sa mga heart-broken, imulat ninyo ang mga mata ninyo. Isipin na lang ninyo yung mga nakakaturn-off na bagay tungkol sa mga taong minahal ninyo minsan sa buhay ninyo. Pero huwag na huwag ninyo silang deadmahin in case makita ninyo sila. Ipakita lang na normal at di ka affected sa pagkawala niya. Baka kasi isipin nilang Bitter Ocampo ka at di maka move-on. 
Madaming mga tao sa mundo, sabi nga ni David Pomeranz "Too many billion people, running around the planet..." Dito na lang sa Pilipinas mamili ka sa mahigit 90 million na tao at pustahan tayo hindi lang iisa ang magugustuhan mo.

SCENIC SAN NICOLAS

I love to take pictures and  it's good na maraming magagandang lugar sa amin. That's why ang sarap balikan ng San Nicolas kasi it never fails you in terms of the views.

SUNSET AFTER THE RAIN - This picture was taken in Barangay Calaocan just after the rain. A lot of people admire this photo because the dew on the tip of the palay leaves are so dramatic.

ON THE HILLTOP - This is in Sitio Menong, Barangay Dalumpinas. I took this picture on a high noon so imagine the heat but it's all worth it.

EN ROUTE TO SITIO PASTORAN, Barangay Fianza. On the way ka pa lang, mabubusog na mga mata mo sa magagandang tanawin. If you are an adventurous person, don't ride on a truck (they call it weapon and I wonder why) when you go there, maglakad na lang para perfect!

Isa ito sa mga lugar na madadaanan mo sa Barangay Fianza. This place is called Sitio Baracbac. The water is crystal clear at sobrang lamig, perfect talaga siya kapag summer but this place is yet to be discovered by our townmates na mahilig mag-picnic.

IT'S ALMOST DARK pero enjoy pa rin ang mga view sa Barangay Fianza. Hindi nakakatakot dumaan dito because of the zero crime rate at napaka-hospitable ng mga tao. If ever I am going to write a book about places, I am going to use this picture as a cover.

THIS ONE wants to show the tree that wants to reach for the moon. 

MALICO

It is one of the 33 barangays of San Nicolas, Pangasinan. Actually pwede kang makarating dito by foot pero according to my friends, it will take twelve hours as in kalahating araw para makarating. Interesting fact about Malico is that it is too far from the town proper and it will take an hour or two para lang makarating dito at dadaan ka pa sa dalawang provinces (Nuevas Ecija and Vizcaya). Saan ka naman nakakita ng barangay sa bayan ninyo na kailangan mo pang dumaan ng maramiung bayan at dalawang probinsiya bago mo marating ito? 


Before, naririnig ko lang ang lugar na ito kasi iyong lolo ko (Ranny Lamagna) ay palagi sa Malico. Marami siyang kaibigan dito kasi best in congeniality siya sa mga native. Sabi nila malamig daw dito (colder than Baguio City) and mas mataas siya (compare to Baguio). 

I was so happy that I was able to visit Malico during the 2010 National Elections campaign. Though we arrived late (10PM), it was so cold that we even installed a tent inside the classroom. The hospitality of the people here is so warm and they will make you feel talaga na mga kababayan mo sila despite the fact na napakalayo na nila. Actually they are closer to the town proper of Santa Fe, Nueva Vizcaya.


When I woke up the following morning, the view was breathtaking! May mga broccoli at cauliflower silang mga tanim, ang linis nung place at napaka-disiplinado ng mga tao. I will attach some of our pictures taken in Malico, this was around April 2010.

How to get there? If you own a private car, take Santa Fe, Nueva Vizcaya at magtanong na lang kayo pagdating ninyo doon. If you are adventurous, pwede by foot via Barangay Fianza at dadaan kayo ng Kulangew. Yun na! You can stay in one of the classrooms complete with toilet just make sure na magdala ng garbage bag kasi nakakahiya ang magkalat doon.


To view more of the pictures, you can check my FB photos... Malico Folder... jezy_9@yahoo.com

CHASING PAVEMENTS

When This Megia auditioned for American Idol Season 10, she sang this song as her audition piece. I wasn't familiar with the song, as in it's totally unknown for me. When I told Haia about the song, I found out that it is her favorite song and she send the song on my phone via Bluetooth. I listened to it for a couple of times and then I fell inlove with it. Now kahit nasaan ako at kahit na ano ang ginagawa ko, lagi ko siyang kinakanta kasi it really fits my personality. "Should I give up or should I just keep chasing pavements?" Which one would you choose? So here is the complete lyrics of the song and I hope that you too will appreciate the song. You'll gonna  ♥ it for sure.


♫♪♫♪CHASING PAVEMENTS by Adele♫♪♫♪


♪♫♪I've made up my mind, don't need to think it over
If I'm wrong I am right, don't need to look no further
This ain't lust, I know this is love ♪♫♪
But if I tell the world, I'll never say enough
'Cause it was not said to you
And that's exactly what I need to do if I'd end up with you♪♫♪
Should I give up or should I just keep chasing pavements
Even if it leads nowhere?
Or would it be a waste even if I knew my place
Should I leave it there?
Should I give up or should I just keep chasing pavements
Even if it leads nowhere?♫♪♫
♫♪♫I build myself up and fly around in circles
Wait then as my heart drops and my back begins to tingle
Finally could this be it?

Should I give up or should I just keep chasing pavements
Even if it leads nowhere?
Or would it be a waste even if I knew my place
Should I leave it there?
Should I give up or should I just keep chasing pavements
Even if it leads nowhere?♫♪♫